De geschiedenis van de barbier gaat terug tot 1000 v. Chr. De term was oorspronkelijk enkelvoud, maar de betekenis van “aanleg hebben” begon te veranderen en werd gerelateerd aan de armen en de lichaamsbouw. Koningin Elizabeth I van Engeland zorgde ervoor dat alle hovelingen en anderen in haar regime er goed verzorgd uitzagen. Later, toen mannen een knipbeurt nodig hadden, waren kappers weer belangrijk om hen te voorzien, aangezien zij werden gezien als leveranciers van zowel kleding als voedsel voor hun gezinnen.
In het midden van de 18e eeuw begonnen kapperszaken te verschijnen in grote steden, zoals Parijs, Londen en Keulen. Vóór 1800 verleenden kappers hun diensten meestal in kleine ‘chaletwinkels’ of hoofdbaden.Geur was de belangrijkste cosmetica voor mannen uit die tijd. Ze hadden meestal geen olie, behalve wat ze van hun vrouw of vrienden kregen. De winkel waarin ze werkten had een rode deur, en vuil en as werden buiten bewaard.
De barbier van die tijd was meer bezig met zijn gereedschap dan met het haar van zijn klanten. Hij werkte meestal op een ruwe, vaak bevooroordeelde manier.ards en hoofdhuidolie waren veelgevraagd, om de glans terug te krijgen en te voorkomen dat het hoofd en het haar van de man kleur verloren. Ze maakten ook baarden schoon, schoren baarden en pletten de snavels van slagersbaarden.
De barbier van vandaag is anders dan de barbier van gisteren. Hij of zij heeft misschien geen bepaalde stijl of vorm, maar hij of zij heeft wel één belangrijke eigenschap: het vermogen om haar te knippen.
Vroeger knipten kappers het haar meestal aan de zijkant. Hierdoor had de klant meer tijd om te gaan zitten en met zijn vrienden te praten in een “agna complet”, terwijl de kapper zijn of haar werk deed. De klant keerde dan terug naar de kapperszaak voor nog een knipbeurt en nog een wasbeurt.
Het was het vermogen van de kapper met zijden band om het haar van de klant in een nieuwe stijl te knippen, waardoor men hem of haar als een “pirouette” beschouwde. Deze uitdrukking, gekozen door Napoleon, betekende een man die wilde ontsnappen uit het theulaat, of de gevangenis, naar een wereld van losheid en wanorde.
Voor vrouwen was de ervaring van een barbier de ervaring van vrouwelijke mystiek, bevalling en huwelijk. Het was daarentegen de geboorte van een “vrouw zonder man”.uffetus, om een anatomische term te gebruiken, betekende de vrouwelijke emanatie van buiten het lichaam van de vrouw, in tegenstelling tot de foetus die bestond uit een ontwikkeld individu dat niet verschilde van een bepaald type aardappel.
Vanaf het einde van de negentiende eeuw vervingen de stadsbarbier en zijn “leerlingen” (beter bekend als “walk-ins”) de oudere, meer landelijke barbiers. assistenten die kleding voor de klant schoonmaakten en afwas deden en schoenen poetsten voor de barbier, zouden ook onder deze definitie kunnen vallen.
De ervaring om een salon binnen te lopen en je te bevinden in een grote, pluchen, witte ruimte die elke spanning van het moderne stadsleven lijkt te verhogen, kan ertoe leiden dat men op zoek gaat naar de meest ongrijpbare van alle therapieën: ontsnappen.
De laatste releases op de markt lijken te suggereren dat men hele dagen in eenzaamheid kan doorbrengen, om vervolgens lijnrecht tegenover het idee van leven zelf uit te komen. Deze ervaring is echter niet zonder aspecten. Net zoals men een leerling leert fietsen, begint men een kramp in de knieën te voelen als hij naar het plafond kijkt, en voelt men de ongelooflijke druk van de oogbol op de rug.
Het is iemands houding die deze eerste les leert. Of men nu achterover in een stoel valt of op en neer springt op een plank zijn beide haalbare alternatieven voor de specifieke houding die de oefening vereist. Het beste van beide werelden.
oestrogeencysteïne essentiële vetzuren, die zowel in noten en zaden als in bebossing en voedingsmiddelen als zalm en tonijn voorkomen, spelen een belangrijke rol bij de haargroei. Deze stof wordt in de cellen opgeslagen, en wanneer ze vrijkomt, komt ze met de overdracht in de bloedbaan terecht. Vanwege het belang ervan voor de weefselgroei verminderen oestrogenen de kans op kaalheid, en hormoonontregelaars die variëren, zoals rutine (beschouwd als een hormoonontregelaar, die het hormoon of zijn vervuiler niet produceert) verhogen de hoeveelheid oestrogenen die voor het lichaam beschikbaar zijn.
Mannelijke hormonen (DHT) zijn in de eerste plaats verantwoordelijk voor haaruitval. Vrouwelijke hormonen ( oestrogeen) helpen de hoeveelheid van het natuurlijk afgescheidenandrosteron (een natuurlijk vrouwelijk hormoon) te controleren dat van nature wordt geproduceerd. Het door de eierstokken geproduceerde androsteron zorgt ervoor dat de haarfollikels nieuwe groei gaan vertonen, net als onkruid. Deze nieuwe groei valt uit de hoofdhuid en kan geen kwaad.
LEES MEER :